De zorg in! Zij-instromer Elly-Ann vertelt over haar sprong in het diepe

De zorg in!

Zij-instromer Elly-Ann vertelt over haar sprong in het diepe

Elly-Ann Voerman (55 jaar) hakte in 2017 de knoop door. Na 20 jaar in een administratieve functie vond ze het genoeg. Ze ging de zorg in. Een keuze waar ze tot op de dag van vandaag geen spijt van heeft.

Hetzelfde kunstje

“Ik heb twintig jaar administratie en HR gedaan, totdat ik het wel mooi geweest vond. Door omstandigheden ben ik na mijn vorige functie in de ww terecht gekomen. Toen ik eenmaal weer aan de slag wilde, kwam ik erachter dat ik niet weer hetzelfde kunstje wilde gaan doen. Maar ja, wat ga je dan doen hè? Eerder twijfelde ik al wel eens over de zorg. Maar dan dacht ik vaak aan de wisselende diensten. In combinatie met mijn gezin zag ik dat in eerste instantie niet zitten.”

De omschakeling

“Mijn zoon heeft een verstandelijke beperking met klassiek autisme. Toen ik hem op een dag wegbracht naar school viel alles op zijn plek. In de gang liep een hele grote, stoere knul. Hij bleek achteraf ook geen makkelijke jongen te zijn geweest. Hij liep in de gang een beetje stoer te doen. Opeens voel ik een hele grote hand in mijn hand. Ik keek hem aan en hij zegt tegen mij met een lage stem ‘heeeuj’. Toen dacht ik: Dit is het. Ik denk dat ik het maar gewoon ga doen. Dat moment is echt de trigger geweest. Die jongen kende mij natuurlijk niet, hij had mij nog nooit eerder gezien. Die ochtend heeft hij me gelijk de hele school laten zien. Dat was wel heel bijzonder.”

“Elke werkdag voel ik me vereerd dat ik met deze mensen mag werken.”

Sprong in het diepe

Na deze omschakeling is Elly-Ann gaan solliciteren. Ze vertelt: “Ik wilde niet werken bij een grote organisatie, maar ook niet bij een kleine organisatie. Daarnaast wilde ik in de gehandicaptenzorg, dus kwam ik al vrij snel bij S&L Zorg uit. Destijds hadden zij nog geen speciaal zij-instroomtraject. Ik heb dus de normale BBL-route gevolgd. Ik ben op de locatie Lambertijnenhof begonnen in de cliëntgroep EMB (ernstig meervoudig beperkt). Dat was dus echt een sprong in het diepe. Momenteel werk ik op de Diepenbrocklaan, daar wonen cliënten met een hoger niveau die veel zelfstandig doen.”

Een eer

“Elke werkdag voel ik me vereerd dat ik met deze mensen mag werken. Ze laten mensen toe in hun leven die ze niet kennen en dat is heel dankbaar. Voornamelijk die dankbaarheid in mijn werk nu maakt dat ik echt niet meer terug zou willen naar mijn vorige baan. Daarnaast vind ik dat er best wat meer plaats in de maatschappij mag komen voor mensen met een verstandelijke beperking. We kunnen immers ontzettend veel van ze leren. We hebben altijd maar haast en we moeten van alles. Zij hebben dat minder.”

Huttemetut van de administratie

“Van te voren had ik nooit verwacht dat ik het zo leuk zou gaan vinden. Toen ik besloten had dit te gaan doen, vond ik het doodeng. Ik dacht: Daar komt huttemetut van de administratie, die gaat dit eens allemaal even doen. Achteraf viel het me reuze mee. Ik ben er gewoon ingesprongen en heb gelijk alles aangepakt. Daar leer je het meeste van. Daarnaast voelde het gelijk heel vertrouwd. Ook met mijn collega’s.”

Tip

Elly-Ann vindt het heel goed dat er nu een specifiek zij-instroomtraject wordt gestart voor mensen met genoeg levens- en werkervaring. Voor iedereen die twijfelt om de stap te zetten heeft ze nog de volgende tip: “Volg je hart en je gevoel. Als dat goed zit, ga er dan voor!”